Sjevraoje bij welkom in de Sint Servaasparochie
In aanloop naar de Heiligdomsvaart in 2018, mogen we pastoor-deken John Dautzenberg welkom heten in de Sint-Servaas parochie. De nieuwe deken vertelt over zijn rol in de Heiligdomsvaart en wat het thema ‘Doe goed en zie niet om’ voor hem betekent.
Door Jasmijn Mulkens
Wie bij kersverse deken Dautzenberg aanbelt, wordt welkom geheten door zijn hond Joep. Tijdens zijn ommetjes met Joep, verkent de pastoor de omgeving van zijn nieuwe parochie. Op 6 november werd hij als deken van Maastricht geïnstalleerd in de Sint Servaasbasiliek. Hij beleefde het als een “enorm indrukwekkende dag”. Hij leerde die dag zijn eerste Maastrichtse woord: “Ik kreeg sjevraoje bij de intocht”.
November 1963, Kerkrade – Chèvremont. John maakt als vijfde telg het gezin Dautzenberg compleet. Zijn ouders vernoemden hem naar John F. Kennedy, die een paar dagen voor zijn geboorte werd vermoord. Dautzenberg groeide op in Chèvremont, waar hij als acoliet de mis diende bij pastoor Maessen. Na het afronden van de havo, ging hij naar de middelbare horeca school. Naast zijn studie werkte hij nog een tijdje voor Oostwegel. Ook al stroomde het horecabloed door zijn aderen, zijn roeping voor het priesterschap was sterker. Die roeping groeide langzaam, totdat duidelijk werd wat hij wilde. “Het voelde als een gewonnen geven. Wilde ik gelukkig worden, dan moest ik mijn bekende leven loslaten en mijn roeping volgen.” Dautzenberg ruilde zijn studentenleven in voor een interne priesteropleiding en pakte zijn koffers. Gelukkig hoefde hij niet ver te gaan. Rolduc lag op een steenworp afstand van zijn ouderlijk huis.
Na zijn diakenwijding ging hij als kapelaan aan de slag in Geleen. Van Mgr. Th. Trienekens leerde hij hoe je in deze tijd de kerk op de kaart zet: “De liturgie was echt gericht op de mensen en we hadden veel contacten buiten de kerk.” Pastoor Trienekens was een inspirerend voorbeeld, evenals pastoor Maessen. “Ik heb erg geboft met de priesters die ik in mijn leven heb ontmoet. Zij hebben me de weg gewezen.” Met de wijsheid van zijn voorbeelden op zak, startte hij in 1997 als pastoor in Tegelen. Hij werkte er 19 jaar aan een goede samenwerking tussen de parochies. “Ik kijk terug op een mooie periode. Naast mijn werk in de parochie, had ik ook mijn privéleven in Tegelen. Ik deed er mijn boodschappen en trok baantjes in het Tegelse zwembad. Ik was echt vergroeid met de gemeenschap”, vertelt de deken. Hij is vooral trots op het Victorfonds, dat hij samen met parochianen heeft opgezet. Het fonds, vernoemd naar zijn eerste hond, schiet te hulp bij mensen met financiële, materiële of emotionele nood. Het is inmiddels een begrip in Tegelen. Mensen doneren spontaan giften van een feest en kinderen halen geld op met een fluitconcert. Pastoor Dautzenberg droeg ook met verschillende acties zijn steentje bij. Zo bracht een avond friet bakken genoeg op om mensen te voorzien van broodbonnen of op te beuren met een presentje of een bezoekje. “Bij mijn afscheid in Tegelen merkte ik hoe belangrijk het Victorfonds is geworden voor de mensen in de parochie. Het fonds laat een ander gezicht van de kerk zien. Het brengt het diaconale karakter van de parochie naar voren.”
De benoeming als deken van Maastricht kwam als een verrassing voor de pastoor. Dautzenbergs oma komt uit Maastricht, maar verder had hij geen band met de stad. “Ik weet dat Maastricht een bolwerk van tradities is met een levendige gemeenschap.” Door die gemeenschap werd hij naar eigen zeggen heel hartelijk welkom geheten. “Mensen schieten op onverwachte manieren te hulp. Ze komen planten water geven of doen kemissies voor me,” zegt hij lachend, wijzend op zijn tweede geleerde Maastrichtse woord. Hij kijkt terug op een mooie installatie. “Ik was zowel in de Sint Servaasbasiliek als in de Sint Anna-Lambertuskerk ontroerd, maar op een andere manier. In de Sint Anna-Lambertuskerk is het priesterkoor letterlijk en figuurlijk minder hoog.”
De installatie voelde voor Dautzenberg ook als een vernieuwing van de belofte die hij tijdens zijn priesterwijding deed om dienaar te zijn. Hij verwacht dat zijn priesterschap een nieuwe invulling zal krijgen. “Het herderen en verkondigen blijft, maar ik verwacht daarnaast als deken meer te overleggen.”
Een belangrijke traditie van de Sint Servaasparochie is de zevenjaarlijkse heiligdomsvaart. Dautzenberg stapt middenin de voorbereidingen op de Heiligdomsvaart in 2018. Een grote uitdaging noemt hij het. “Ik vind het bijzonder indrukwekkend en inspirerend dat er zo velen bij betrokken zijn. Het is een mooie vorm om het geloof bij de mensen te brengen. Als vertegenwoordiger van de kerk wil ik graag geestelijke input geven.” Het is te vroeg om te zeggen hoe hij zijn rol concreet in het geheel ziet. Terwijl hij hardop nadenkt, zoekt hij naar middelen om mensen bij de Heiligdomsvaart te betrekken: “We moeten in deze studentenstad ook focussen op jongeren. Met een Facebook pagina of een app kunnen we ook deze doelgroep prikkelen.“ Het thema van de Heiligdomsvaart 2018 ‘Doe goed en zie niet om’ is hem uit het hart gegrepen. “In Tegelen heb ik intensief contact gehad met vluchtelingen. Zij hebben me geleerd de kwetsbaarheid van kracht en de kracht van kwetsbaarheid te beseffen en te beleven. We moeten niet berekenend omgaan met mensen die alles verloren hebben, maar juist naar hun verhalen luisteren en hen helpen. Dat is voor mij ook goed doen en niet omzien.”